De Nederlandse vlag, camouflagenetten, een grote groene legerparachute, een veldfles, soldatenlaarzen en een Engelse brief van ene Pete, waarop staat dat je in “terrible danger” bent als je hem opent…
Met dit levensechte stilleven start de WOII belevenisdag. De kinderen besluiten dit gevaar wel aan te willen gaan en vanaf dat moment worden ze opgezogen in het verhaal: er is een Engelse parachutist neergestort en wij moeten hem helpen onderduiken. Er moet een schuilhut worden gebouwd en naast camouflagenetten moeten er ook dekens, verbandmiddelen en voedselbonnen worden verzameld. En de familie van de soldaat moet op de hoogte worden gebracht met een in het Engels geschreven brief.
In het dorp zijn gelukkig meerdere adressen waar een vrijheidsteken op de deur staat; het teken dat de bewoners in het ondergronds verzet zitten en willen helpen. Maar pas op voor de Duitse soldaten die door het dorp patrouilleren! Vol overgave gaan de kinderen het dorp in en als ze een geheim adres hebben gevonden, worden opdrachten uitgevoerd, voedselbonnen gesmokkeld en morsecodes geseind. Als alles is gelukt zonder dat ze worden betrapt, kan de schuilhut worden gebouwd.
Het is bijna jammer dat we alle kinderen daarna weer terug naar onze tijd moeten halen, omdat het tijd is op de fiets te stappen. Helaas mogen we dit jaar niet naar het oorlogs- en luchtvaartmuseum, maar Bram van Dijk is gelukkig bereid ons in de buitenlucht op de begraafplaats van de Georgiërs van alles te vertellen over de opstand en de oorlogsjaren op Texel. Hier houden we ook een eigen herdenking. De kinderen dragen hun zelfgeschreven gedichten voor, we zijn een minuut stil en leggen bloemen op een begraafplaats die ons eraan herinnert dat het spel dat we vandaag speelden, in de oorlog keiharde realiteit was.
Na het bezoek aan de oorlogsgraven, fietsen we verder naar “het bossie” op De Hogeberg, waar we lunchen en een smokkelspel spelen. De kinderen smokkelen voedselbonnen, persoonsbewijzen en uiteindelijk een onderduiker van post naar post tot we ze moe maar voldaan weer op de fiets laten stappen om nog een kort bezoek te brengen aan de oorlogsbunker Texla.
Na een mooie dag fietsen we tegen de wind in terug naar school om af te sluiten met een rondje langs de schuilhutten, waar we naast een bedankbrief van Pete ook allemaal een vrijheidsspeldje krijgen. Hij roept ons op door te gaan met ons verzet door op te staan tegen pesten en de vrijheid door te geven.
Aan dat laatste hopen wij als leerkrachten ons steentje bij te dragen door deze onvergetelijke dag te organiseren!
Jacco Krugers en Nienke de Groot geven les op de Vliekotter in Oosterend.
Deze column werd gepubliceerd in de Texelse Courant van 7 mei 2021.