Net weer terug in het onderwijs en dan…Covid-19…Over een steile leerweg gesproken, maar niets is onmogelijk!
Na ruim vier jaar les aan groep 7/8 te hebben gegeven, ben ik uit het onderwijs gestapt en ben ik als timmerman aan de slag gegaan. Het op een andere manier vormend bezig zijn was mooi, maar ik merkte steeds meer het gemis van het lesgeven en ‘vormen’ van de kinderen.
Wat is er mooier dan kinderen sturen en begeleiden tijdens het ontwikkelen van hun eigen ik! Ik trok mijn stoute schoenen aan en de rest van het verhaal ik bekend. Ik sta nu voor een groep 1/2/3-combinatie en dat is wel even wat anders…
Vooral in de voorbereidende fase was er wel eens een moment waarop ik dacht: mijn hemel… hoe dan…? Nu we ruim een half jaar verder zijn en er steeds meer ervaring is, merk ik dat deze leeftijd bij kinderen zo ontzettend belangrijk is. Dit is de basis. Ze komen binnen met een blik vol vragen en je ziet ze, naarmate de tijd vordert, wijzer worden.
Nog een aspect van deze leeftijd is het verschil in echtheid… In de bovenbouw hebben de kinderen al een masker, een manier van zichzelf presenteren en verbergen van wat ze soms echt voelen of willen zeggen. Natuurlijk is dit soms jammer maar dat is wat je nodig hebt om met de wereld om je heen om te kunnen gaan.
Kleuters en ook kinderen die in groep 3 zitten hebben dat mechanisme nog bijna niet: What you see is what you get! Als er een les is die ik kan, en wij met z’n allen kunnen leren van hen is het het ECHT zijn. Ik geniet elke dag en heb geen spijt van het luisteren naar mijn wens om te onderwijzen.
Jeroen Kalk geeft les aan combinatiegroep 1, 2 en 3 van de Lubertischool in De Koog.
Deze column werd gepubliceerd in de Texelse Courant van 26 maart 2021.