Leerachterstanden, een verloren generatie, bijlessen, zomerscholen en leertijdverlenging. Allemaal termen die in de media naar voren komen sinds de schoolsluiting door COVID-19. Het gemak waarmee over heftige interventies wordt gesproken baart mij zorgen. Gaan we de druk op de kinderen verder opvoeren? In plaats van bijles en zomerschool moeten ze spelen, hutten bouwen en sporten! Laten we met zijn allen op school de schouders eronder zetten, maar laat kinderen vooral kind blijven. In de klas houden we de kinderen veel ‘aan de hand’, maar tijdens het thuiswerken is gebleken dat ze flexibele individuen zijn. Het gemak waarmee de kinderen kunnen schakelen tussen het werken op school en het thuiswerken, daar kunnen wij als volwassenen nog veel van leren. En dan praat ik nog niet eens over de zelfstandigheid, de computervaardigheden en het plannen dat de kinderen zich in korte tijd eigen hebben gemaakt.
Een ode aan de ouders, opa’s en oma’s en andere hulptroepen die vol overgave de rol van juf/meester hebben vervuld. In plaats van te klagen zeggen ze dat het super interessant is om modern lesgeven te volgen en de ontwikkelingen van hun leerling van dichtbij mee te mogen maken. Het einde van deze tweede schoolsluiting komt in zicht. Op het moment van het schrijven wordt bekend dat de scholen weer open gaan. Tijdens het videobellen zeg ik tegen de kinderen: “Volgende week moet ik mijn best weer doen om jullie stil te krijgen. Nu druk ik op een knop en staat jullie geluid uit!” Ondanks de beperkingen kan ik niet wachten om weer te doen waar ik voor geleerd heb: lesgeven. Ik ben trots op hoe ‘mijn’ kinderen deze periode zijn doorgekomen. Ik durf openlijk te zeggen dat wij het onderwijs op het eiland, in het algemeen goed voor elkaar hebben.
Marit Ellen geeft les aan groep 4 van de Jozefschool in Den Burg.
Deze column werd gepubliceerd in de Texelse Courant van 12 februari 2021.