Floor Daemen is 36 en schoolleider van de Vliekotter in Oosterend. Inge Lekkerkerker is 50 en schoolleider van de Lubertischool in De Koog en waarnemend schoolleider van Stella Maris in Den Burg. Alle tien basisscholen van Texel zijn een samenwerking aangegaan. Er gaat veel aandacht naar het nieuwe gebouw, maar de ambitie om intensiever samen te werken is eilandbreed: “Alle scholen houden hun eigen identiteit en we vormen met z’n allen het Texels onderwijs”, benadrukt Floor.
De kleine scholen blijven
“Er wordt soms gedacht dat de kleine scholen niet blijven bestaan. Of dat ze, omdat ze zo klein zijn, niet in staat zijn kwaliteit te leveren. Maar onze leeropbrengst is heel hoog en we zijn trots op onze schoolresultaten”, zegt Inge. Floor valt haar bij: “Kleinschalige scholen bieden kwaliteit, juist doordat ze klein zijn. Je moet met een klein team bergen kunnen verzetten. De Vliekotter is trouwens niet zo klein, in tegenstelling tot wat vaak gedacht wordt. We zijn wel kleinschalig, maar we hebben 100 leerlingen en we zijn groeiende. We zijn de derde grooste school”.
Zelfsturende teams met een sterke visie
Beide scholen werken met combinatiegroepen, een onder-, midden- en een bovenbouw. “Het kost tijd om het goed te organiseren, het vereist een denkslag. Je moet out of the box kunnen denken en het idee van je klas draaien los leren laten. Ons team is daardoor heel zelfsturend geworden, ze hebben een sterke visie”, vertelt Floor. Inge geeft een voorbeeld: “De juf van de bovenbouw geeft bij ons ook schrijfinstructie aan groep 3 omdat dat handig is in de planning. Dat moet je kunnen, je moet kunnen schakelen. Het is uit je comfortzone komen. Door de samenwerking en de gezamenlijke verantwoordelijkheid vormen we een hecht team. En doordat ons team zo zelfsturend is, kan ik waarnemen op Stella Maris”. Floor knikt: “Dat is waarom ik er een opleiding naast kan doen”.
Samen voor alle Texelse kinderen
“We hebben de ambitie uitgesproken om verantwoordelijk te zijn voor elkaars scholen, we staan samen voor alle Texelse kinderen. Dat is een proces en dat proces nemen we serieus. We nemen er de tijd voor, je kunt de dingen niet onder druk zetten”, zegt Inge. Langzaamaan wordt het vanzelfsprekender en de uitzonderlijke omstandigheden helpen mee, vertelt Floor: “Toen we de coronamaatregelen moesten communiceren, hebben we besloten om gezamenlijk een brief op te stellen. Die brief hebben we allemaal ondertekend, we staan er samen in. Daarna volgde maatwerk per school. De Vliekotter is bijvoorbeeld -in tegenstelling tot de Jozefschool- één bubbel: we zijn te klein om meerdere bubbels te maken. Dat betekent dat we bij een besmetting met de hele school vijf dagen in quarantaine gaan. Doordat we samen optrokken, kennen we elkaars standpunten en kunnen we het uitleggen als er vragen komen. Ook over de schoolfotograaf hebben we ook gezamenlijk een beslissing genomen: we hebben één lijn getrokken en gezegd dat we de kinderen buiten gaan fotograferen”.
We gaan het samen doen
“Wat ik voor me zie, is dat we elkaar in de toekomst zo goed kunnen vinden dat de kinderen van elkaar kunnen leren”, schetst Inge. “Toen ik de column van Jacco en Nynke las [op pagina .. van de nieuwsbrief, red.], dacht ik: wat was het mooi geweest als mijn bovenbouwers daar ook waren geweest. Of dat onze kinderen naar de Vliekotter gaan na een bezoek aan een van de Eendenkooien om daar te vertellen wat ze hebben geleerd. We moeten ontmoetingen organiseren.” Floor is het met haar eens: “Op de Skool ontmoeten leerkrachten en kinderen elkaar straks vanzelf, doordat ze in hetzelfde gebouw werken. We gaan ervoor waken dat we de bredere samenwerking daarmee niet uit het oog verliezen. We gaan het samen doen”.