Wat kinderen willen
Lotte Jongejan en Anouk Raateland zijn allebei 11 en zitten in groep 7/8 van de Jozefschool in Den Burg. Lotte zit in de Texelse kinderraad. In de vorige editie van de schoolkrant vertelde ze op de kinderpagina al over haar liefde voor paarden. Ze vertelde over haar pony Snuitje, die de weide deelt met de eigenwijze Shetlander Angel. Anouk heeft zelf geen pony, maar ze zit wel op paardrijden. De gedeelde paardenliefde is één van de redenen dat ze zin hebben in de verhuizing naar de Skool, na de meivakantie: “Het speelplein is echt heel cool, want er is een paardenspeelplek!”, zegt Lotte en ze kijkt opgetogen.
Jozefschool-tradities
Even geleden gingen ze met hun klas op kamp. “We gingen naar een boerderij. Rondom die boerderij waren allemaal paarden. We gaan altijd naar de buurt van de Efteling, dat is traditie”, vertelt Anouk. “Het Jozeffeest is trouwens ook traditie. Dat doen we elk jaar hier op school, op een korte dag. Dan doen we allemaal spelletjes”. Lotte begint te zingen: “De Jozefschool, de Jozefschool, heb ik het naar mijn zin..” Anouk valt in. Ze zingen het hele lied. Er is ook nog een rap”, zegt Lotte. Die doen ze ook in koor:
Onze school bestaat al honderd jaar
en deze school is nog lang niet klaar
We spelen met z’n allen samen op het plein
van voetbal tot basketbal
het is allemaal heel fijn
“Het duurde wel zes jaar voordat ik het hele lied kende”, zegt Lotte en ze legt nadruk op het woord zes. “Ik ken het nu pas”, zegt Anouk. “Het duurde eigenlijk mijn hele schoolcarrière”.
Veel mooier
“Ik ben wel blij dat we in het grootste lokaal komen in het nieuwe gebouw”, vervolgt ze. “Aan de groene kant. Groen is de kleur van de bovenbouw. “En waarschijnlijk mogen we onze namen op de muur schrijven in dit gebouw. Dat is leuk. Misschien mogen we er ook wel een tekening bij maken”, zegt Lotte. “Ik ga het hier niet missen. Volgens mij is het daar veel mooier”, vindt Anouk. Lotte denkt dat ze wel dingen gaat missen, maar ze moet er even hard over nadenken: “Dat je hier niet voorzichtig hoeft te zijn omdat het oud is, dat ga ik wel missen.” Anouk heeft vriendinnen op de Fontein en het lijkt haar heel gezellig dat ze straks samen op het plein kunnen spelen.
Lege flessen voor Oekraïne
“We hebben een Whatsappgroep met onze klas. En een Snapchataccount”, zegt Anouk. “Op 2 maart was het Nationale Vlechtendag. Toen heb ik het erin gezet en kwam iedereen met vlechten naar school. De meiden dan.” “We hebben ook een groep gemaakt met alleen maar meiden, want de jongens gingen schelden”, zegt Lotte en ze rolt met haar ogen. “We doen ook serieuze dingen, hoor. We hebben de Whatsappgroep gebruikt om geld in te zamelen voor Oekraïne.” Met z’n allen hebben de kinderen € ..,- opgehaald door lege flessen in te zamelen. “Wij hadden zo’n vuilniszak”. Lotte beeld het uit met haar handen: ze strekt haar ene arm zo ver mogelijk naar links en de andere zo ver mogelijk naar rechts. “Zo breed. En dan tot aan de grond”. “Sommige mensen gaven geld in plaats van flessen. Iemand had in z’n eentje € 400,- opgehaald. Iemand anders iets van € 75,-.”. “Ik had € 186,-“, zegt Lotte. “Echt veel. En nu maar hopen dat de Russen niet hierheen komen. Maar daar ben ik niet bang voor hoor.” “Ik vind het wel leuk er meer over te weten te komen,” zegt Anouk. “We kijken in de pauze nu Dertien in de oorlog. Daar heb ik heel veel aan gehad voor mijn werkstuk, over Anne Frank”. “Mijn werkstuk ging over de Amsterdammertjes. Dat zijn jonge kinderen uit Amsterdam die in de oorlog naar Texel kwamen. Ik had ZG.”
Leuke herinneringen stapelen
ZG staat voor Zeer Goed. Lotte haalt vaak een ZG. Of een tien: “Ik heb allemaal vakjes in mijn hoofd. Het lijkt op een emmer waar je een klepje voor kunt schuiven en dan kan het er niet meer uitstromen. Soms is dat wel vervelend, want daar worden dingen saai van.”“Ik vind het knap”, zegt Anouk. “Ik moet wel wat meer leren dan Lotte. Maar zelf onthoud ik ook best veel.” “Heel veel leuke dingen!”, zegt Lotte. Die kun je sowieso gemakkelijker onthouden, vindt ze. Anouk knikt: “Stomme dingen onthoud je ook wel, maar dingen die leuk zijn beter.” Ze denken na over hoe dat komt. Lotte denkt het te weten: “Doordat het leuk is om je een leuke herinnering te herinneren. En daardoor onthoud je die herinnering ook. Die is ook leuk. En dan onthoud je die herinnering weer en die is ook leuk. En zo heb je uiteindelijk een hele stapel leuke herinneringen aan die leuke herinnering in je hoofd en wordt die stapel veel hoger dan de stapel van de stomme herinneringen.”