Het is de eerste dag na de zomervakantie en vrolijk loop ik langs de groep die ik vorig schooljaar lesgaf. Enthousiast word ik begroet en hoor een paar kinderen tegen elkaar zeggen: “Zo juf is wel een beetje dik geworden…” Voordat ik kan reageren, roept Anna: “Joh, weet je dan niet dat juf een baby krijgt!” Op de basisschool wist ik al dat ik later juf wilde worden en dit soort kleine momentjes maken het onderwijs voor mij de moeite waard. Ik geniet van het enthousiasme, de oprechtheid, de nieuwsgierigheid en het geen blad voor de mond nemen. Dit schooljaar ben ik drie dagen werkzaam in groep 7 en daarnaast ben ik bovenbouw coördinator op de Jozefschool.
Ondanks dat ik mijn passie in het werk gevonden heb, is het behouden van werkplezier soms ook lastig. Er wordt van een leerkracht veel gevraagd en verwacht. Werkdruk is momenteel een veelbesproken item binnen onderwijsland. En daarbij hebben we te maken met een leerkrachtentekort. Vervanging voor ziekte of in mijn geval voor zwangerschapsverlof is lastig. Vele collega’s zullen het met mij eens zijn dat je in het onderwijs niet zo gemakkelijk de deur achter je dicht trekt. Je voelt je verantwoordelijk voor de klas die je achterlaat en je beseft dat collega’s jouw werkzaamheden, naast het lesgeven, over moeten nemen.
In eerste instantie voelde ik mij best een beetje schuldig om een periode met verlof te gaan. Ik maalde met de vraag wie mij kon gaan vervangen. Het voelde alsof ik mijn duo-collega en de klas in de steek zou laten. Gelukkig is er vervanging gevonden en weet ik wel beter dat de school draaiende blijft ook al ben ik er een poosje niet. Nog een paar dagen werken en dan ga ik genieten van mijn verlof. Daarna weer met veel zin en plezier aan het werk!
Claudia de Wit
KBS de Jozefschool
Deze column werd gepubliceerd in de Texelse Courant van 11 december.