Juf, waarom heeft u uw bril opgezet? Ik heb de kinderen van groep Noord van de Kompasschool al eens verteld dat ik lenzen draag. Wanneer ik deze niet in zou hebben, dan zie ik zeer slecht.
Ik vertel dat ik gewoon zin had om mijn bril op te zetten. Dat is sinds ik op de Kompasschool werk (aanvang van dit schooljaar) nog niet gebeurd. De eerste reacties stromen binnen: “Juf, u bent met een bril op wel een erg strenge juf.” Maar ook de woorden ‘gek’, ‘raar’ en ‘leuk’ worden op mij afgevuurd. Ik vraag om stilte.
Op de Kompasschool doen wij dit met het teken: geef mij de vijf. De juf of meester steekt haar hand op en zegt: “Geef mij de vijf.” Je bent stil, je handen zijn stil, je ogen kijken, je oren luisteren en je zit goed. Op deze manier heb je snel de aandacht en weet je als juf dat wat je zegt ook wordt gehoord. Als ik dan vandaag toch de strenge juf ben/mag zijn, dan verwacht ik ook dat iedereen gelijk reageert. Hier en daar wordt nog wat gerommeld, ik hoef maar even te kijken met mijn strenge brillengezicht en iedereen is alert. Is dit dan streng? Of is dit consequent en duidelijk?
Stiekem heeft deze snelle reactie van de kinderen niets te maken met de bril die ik vandaag draag. De leerlingen weten inmiddels hoe het in ons groepje gaat, wat de afspraken zijn en hoe we met elkaar omgaan. Wij hebben in onze groep maar twee regels:
Regel 1: Zorg dat iedereen zich goed voelt;
Regel 2: Zorg dat iedereen kan leren.
In mijn groep Noord zitten negen leerlingen tussen de acht en elf jaar. Na de vakantie verwachten wij een nieuwe leerling. De kinderen verheugen zich op de komst van deze klasgenoot. Hier zijn al veel vragen over gesteld. Aan nieuwsgierigheid en enthousiasme geen gebrek hier in groep Noord. De antwoorden blijven nog even in de lucht hangen. Maar dat deze leerling warm onthaald gaat worden daar twijfel ik niet aan.
Mijn groepje is een zeer sociaal clubje. In groep Noord mag je zijn wie je bent met je eigen leermoeilijkheden en/of andere eigenheden. Acceptatie in de breedste zin van het woord.
Nu vraagt u zich natuurlijk af of het altijd rozengeur en maneschijn is?
Het antwoord daarop is: nee! Maar daarom zijn wij ook een school, een lerende organisatie. We leren met en van elkaar, maar we leren ook dingen over elkaar.
Het leren van vaardigheden en didactiek gaat hier op school in een tempo dat bij het kind past. En geloof mij, dit is echt niet alleen de laagste versnelling!
Marleen Hoogenbosch geeft les op de Kompasschool.
Deze column werd gepubliceerd in de Texelse Courant van 26 februari 2021.