Skip to main content

De groene poten schoven langzaam naar voren, terwijl het kleine schepseltje zich probeerde te herinneren hoe hij hier terecht was gekomen. Een oorverdovende gil van mijn vrouw vulde de ruimte. Als een superheld vloog ik naar de keuken, voorbereid op het ergste. De schrik maakte al snel plaats voor een brede glimlach op mijn gezicht.

Tussen de zojuist uitgepakte vakantiespullen zat een wezentje dat al snel een plek zou gaan krijgen in een klaslokaal met 23 enthousiaste Bruinviskinderen. Nee, dit is niet het script van E.T. die op Texel komt of een spannend verhaal uit een te dikke duim. Het beestje dat mijn vrouw de stuipen op het lijf joeg, gaat door het leven met de naam Mantis Religiosa, beter bekend als: Europese bidsprinkhaan.

Met zijn grote klauwen en gigantische ogen leek het insect zo uit een ruimteschip gekropen. Als leerkracht van één van de leukste scholen van Texel ben ik samen met mijn collega’s altijd op zoek naar wat kinderen boeit. Al snel bleek een hok in de klas met een vleesetend insect de basis te zijn voor veel plezier en leerzame momenten.

Tussen Billy de Bidsprinkhaan en de klas ontstond al snel een hechte band. Dagelijks zochten de kinderen fanatiek naar levende vliegen en werd met veel liefde het terrarium voorzien van wat vocht met behulp van een plantenspuit. Terwijl er werd gezweet op rekensommen, was Billy rustig op een vlieg aan het kauwen. Onder de lunch was hij op avontuur door zijn mini-jungle.

Regelmatig stond een nieuwsgierig kind, collega, vader of moeder met de neus tegen de ruit op zoek naar het gecamoufleerde organisme. Op een druilerige maandagochtend zat het avontuur erop. Billy’s afscheid diende zich eerder aan dan de groep 8 musical van dat jaar. Verwondering en enthousiasme is mooi onderwijs!

Thomas Heijdeman, OBS De Bruinvis

Deze column werd gepubliceerd in de Texelse Courant van 6 november 2020.

Leave a Reply