Skip to main content

Ahmad Sheikh Nabi is elf en Dexx Kikkert is negen. Ze zitten in groep 7 van OBS Durperhonk in De Cocksdorp. De jongens zijn erg tevreden over hun school. “Ik voel me geweldig hier!”, zegt Dexx, met overtuiging. “We doen aan Kiva”, vertelt Ahmad. “Dat is dat je respect hebt voor elkaar, aardig bent, niet pest, niet zegt: ‘Ga terug naar je eigen land’ en ook niet gaat schelden”. 

Nooit ruzie

Kiva is een Finse onderwijsmethode voor basisscholen om pesten tegen te gaan en om de sociaal-emotionele ontwikkeling van kinderen te stimuleren en te monitoren. Ahmad en Dexx leggen uit hoe dat in de praktijk werkt. “Op een vaste tijd en ook een vaste dag in de week pakt juf een boek en dan doen we een opdracht”, vertelt Dexx. “Vorige week hebben we met vier kinderen uit ons groepje een yell bedacht. Want we willen leren samenwerken. En dan roepen we: ‘Yell, yell, yell, 6-7-8 kan het wel!”, zegt Ahmad. “Als we dan bijvoorbeeld ruzie hebben of iets goed moeten maken, dan maken we elkaar zo weer vrolijk”, legt Dexx uit. “Maar we hebben het nog niet nodig gehad, hoor. We hebben nooit ruzie”, vult Ahmad hem aan. “Ahmad en ik al een half jaar niet!”, zegt Dexx. “Wij zijn vrienden. We hebben gisteren nog getennist, met zijn zus en mijn zus. We deden broer- en zussenteam”.

Bunkertrefbal met alle scholen

Ze houden ook van voetbal, vertellen ze. En van gym, dat doen ze elke maandag met meester Daan-Peter. Het allerleukst vinden ze bunkertrefbal. Dan moeten ze een fort bouwen en proberen kinderen van een ander team af te gooien. “Binnenkort gaan we een volleybalwedstrijd doen tegen andere scholen”, vertelt Dexx. “Dat is wel geinig, maar eigenlijk vind ik het veel leuker als we met alle scholen bunkertrefbal gaan doen. Of James Bond, dan zijn er allemaal obstakels en dan moet je snel naar de mat en dan doe je je handen in de lucht en zeg je: ik ben vrij!”.

Op het plein kunnen wel wat dingen anders

“Het zou wel leuk zijn als de kinderen van andere scholen een keer in onze klas konden komen kijken”, zegt Ahmad. “Want in onze klas gaat alles goed”. Dexx kijkt wat bedenkelijk. “Ik vind het soms best onrustig”, zegt hij. “Dan zegt juf: ‘Allemaal stil nu!’”. “Ik pak dan gewoon een koptelefoon. Of ik ga in het kantoor van juf Yvonne werken”, zegt Ahmad. Zelf zou hij wel eens op OSG De Hogeberg willen kijken. Daar zit zijn broer op school. Dexx wil eerst de Fontein wel eens zien, want daar is hij nog nooit geweest. Hij hoopt dat het straks een trampolinepark kan worden, als het gebouw leeg komt te staan. Op hun eigen plein wil hij ook wel een trampoline. “Ik vind het plein heel leuk, hoor, maar ik wil nog wel wat dingen anders. Heel veel kinderen komen met stepjes. Ik vind dat irritant, want ze rijden je zo aan. Dus ik dacht dat we misschien wel een stepbaan konden maken”. “De schommel en de boom kunnen ook wel weg. En de iglo moet netter en het voetbalveld moet groter”, vindt Ahmad. Dexx knikt en denkt na. “Er moet eigenlijk ook een dak op, voor als het regent”, zegt hij.

Gewoon doen

Dexx vertelt dat er nu even geen leerlingenraad is op Durperhonk, maar dat die er volgend jaar weer komt. En dan wil hij er wel in. Want dan kunnen ze al die plannen die ze voor het schoolplein hebben uit de doeken doen. “Ik ben wel een beetje bang dat ze nee zeggen. Maar juf Yvonne zegt niet zo vaak nee, dus misschien moet ik het maar gewoon doen”. Ahmad zit al niet meer op zijn stoel. Hij staat voor het raam en wiebelt van zijn ene op zijn andere been. “Gewoon doen”, zegt hij, “Kunnen we nu naar buiten? Dan laten we je het schoolplein zien. Het is heel groot”.