“Juf, we zijn automatiseren vergeten”. Iets dat ik vaak hoor in mijn groep. We starten de dag hier bijna altijd mee. We oefenen hierbij extra op verschillende onderdelen zoals rekenen, spelling en taal. Lachend en trots kijk ik ‘mijn’ kinderen aan. “Dat hebben we net gedaan toen we buiten waren”, zeg ik, met een tevreden gevoel.
Mijn duo-collega en ik bieden veel vakken bewegend aan. Dit is niet alleen erg leuk maar ook ontzettend leerzaam voor kinderen. Spelenderwijs bieden we onderdelen aan; we houden een tafelestafette bij rekenen, zoeken in en om de school de verschillenden woordsoorten van taal en gooien geoorloofd met propjes door de klas waar dicteewoorden op staan. We noemen dit een sneeuwbaldictee. Bewegend leren is niet alleen leuk, er is ook wetenschappelijk bewijs dat het ten goede komt bij de samenwerkingen van beide hersenhelften.
Regelmatig zitten ‘mijn’ leerlingen een activiteit op de grond te doen. Laatst kwam er een collega lachend binnen die spontaan zei: “Zitten ze hier nog wel eens aan hun tafeltje?” Uiteraard is dat ook nog zo. Maar hoe belangrijk is het om te zien dat er met plezier geleerd wordt op een boeiende manier.
Na de kerstvakantie kwam er een nieuwe jongen bij ons in de klas. De eerste les die ik die dag gaf, was een les waarbij de leerlingen het dictee met krijtstift op de grond mochten schrijven. Een beetje vreemd in het begin maar gelukkig is hij nu gewend aan onze manier van lesgeven. Elke dag weer geniet ik van deze manier van lesgeven en ben ik trots op wat mijn du0-collega, ons team en iedereen die in het Texelse onderwijs werkt, mogelijk maakt.
Debby Kieft heeft les in groep 5 en 6 van De Bruinvis in Oudeschild.
Deze column werd gepubliceerd in de Texelse Courant van 14 mei 2021.