Suzanne van Ginneken is sinds 1996 speelruimte-ontwerper. Ze is gespecialiseerd in het ontwerpen van inclusieve natuurspeeltuinen en groene schoolpleinen. Naast ontwerpen voor groene speelterreinen geeft ze lezingen, workshops en cursussen, leert ze gemeentes en organisaties hoe je kinderen inspraak geeft en hoe je inclusieve speeltuinen maakt en organiseert ze excursies.
Ze is pas tevreden als elk kind kan spelen in de natuur, weer vies mag worden in de modder en met rode wangen thuis komt, zegt ze zelf. Suzanne won de aanbesteding voor het openbare speelplein dat wordt aangelegd rondom de Skool aan de Emmalaan en vertelt hoe ze alle neuzen dezelfde kant op kreeg.
Snoepwinkel voor circulariteit
“Ik ben het gewend dat volwassenen aan mijn ideeën moeten wennen.”, zegt ze, “Mensen denken vaak dat natuurlijke en inclusieve speeltuinen ingewikkeld zijn. Ze maken zich zorgen over veiligheid of vieze kinderen in het schoolgebouw. Maar door de tijd te nemen om de verschillen van mening en de bezwaren door te spreken, kom je heel ver”. Het traject van schetsen en bijschaven tot het definitieve ontwerp duurde een jaar. Dat is behoorlijk voortvarend voor een project van ruim 4000 vierkante meter openbaar natuurspeelterrein waarbij vijf scholen en de gemeente betrokken zijn: “Het voordeel is dat veel materialen er al zijn. Ik werk graag circulair: we hergebruiken wat al van de scholen was: het schip van de Thijsseschool, prachtige tafels van Stella Maris en speeltoestellen van verschillende scholen. We hebben contact met Staatsbosbeheer om boomstammen te gebruiken wat zij nog moeten kappen en met gemeentewerken ben ik naar de werven geweest. Voor hen is het oude troep, maar voor mijn ontwerpershoofd is het een snoepwinkel”, zegt ze en ze lacht. “De meerpalen die er lagen, gebruiken we voor de toegangspoort en voor basaltkeien hebben we ook een functie gevonden.”
Soep uit het kuiltje in de stam
Het is Suzanne’s kracht dat ze bezwaren en meningsverschillen om kan zetten in ontwerpkeuzes die geen concessies doen aan haar ontwerpfilosofie. Ze heeft genoeg ervaring om te laten zien dat kinderen een bankje gebruiken om op te gaan zitten of hooguit om vanaf te springen, terwijl een grillige boomstam veel meer wordt dan dat: het wordt een bus, het is een monster, een lesplek en van het regenwater dat in het kuiltje blijft staan, wordt soep gekookt. Een speelaanleiding, zo noemt ze dat. Ze weet dat blinde kinderen ook hun weg kunnen vinden op een hobbelig terrein vol bomen en dat kinderen die in een rolstoel zitten ook in een zandbak willen kunnen spelen en van steile hellingen houden. De rode stippen op de afbeelding laten zien hoe goed er nagedacht is over de geschiktheid van het plein voor gehandicapte kinderen: “We hebben hulp gehad van stichting SIGT [Stichting Integratie Gehandicapten Texel, red.]”, vertelt Suzanne. “We hebben hun tienpunten-checklist steeds naast het ontwerp gehouden. En ook de gemeente heeft zich er erg voor ingezet”.
Niet voorbij die boom
Het gebouw ligt hoger dan het plein. Deels wordt er opgehoogd, deels zijn het hellingen waar je vanaf kunt rijden, rennen en glijden. Veel kinderen wilden kunnen freerunnen, dus zijn er obstacle runs in het plan opgenomen. Er komt een paardenplek met een drinkbak en wat hindernissen, want kinderen uit groep 3 en 4 blijken daar graag een spel van te maken. Er kunnen hutten worden gebouwd en er komt een waterspeelplaats. Er komen bloemen, kruiden en bomen en meerdere plekken zijn geschikt om buiten les te geven. Het wordt één groot plein: “We hebben het er veel over gehad, over of de pleinen afgesloten moesten zijn. Het heeft zoveel meerwaarde dat de kinderen van alle scholen samen kunnen spelen, vonden we. Uiteindelijk kwamen we erop uit dat er prima afspraken met de kinderen te maken zijn: je mag niet voorbij die boom bijvoorbeeld”, legt Suzanne uit.
Een extra groot plein
Het plein wordt flink wat groter dan oorspronkelijk de bedoeling was: er was 3000 vierkante meter beschikbaar gesteld, maar het terrein bleek 1500 vierkante meter groter. De gemeente en de schoolbesturen hebben afgesproken dat ook dat stuk ingericht mag worden om te spelen. Voor de vormgeving van die extra ruimte is extra budget nodig. Via fondsen wordt geprobeerd subsidies te regelen en het ontwerp is hier en daar wat aangepast om kosten te besparen. Ook wordt de westkant van het plein -tussen tennisvereniging Deuce en het gebouw- tijdelijk wat soberder ingericht en worden ouders en kinderen gevraagd om mee te helpen met de aanplant. “Het wordt nu al heel mooi en bruikbaar en zodra we de fondsen hebben om het plan af te maken, gaan we verder. Het wordt een grote, groene oase”, zegt Suzanne tevreden: “Het mooie van speelplekken die de fantasie prikkelen, is dat ze dat over 8 of 10 jaar nog steeds doen”.
Klik op de afbeelding om deze te vergroten.