“Juf, u houdt toch zo van zwemmen?”, vraagt een leerling giechelend. Hij wijst naar het raam. De regen valt met bakken uit de lucht terwijl het over vijf minuten tijd is om naar gym te lopen. Hoewel ik weet dat we zeiknat zullen regenen, loop ik met een voldaan gevoel van de geslaagde rekenles al kletsend met de kinderen naar de nieuwe sporthal. Of ik weet hoe de drol van een koning wordt genoemd: Uwe Majeschijt.
Wat zou het onderwijs toch zijn zonder humor? Haast niets anders doet een mens zo goed als lachen. Toen ik ongeveer twee jaar geleden voor het eerst mijn eigen klas kreeg, heb ik mijzelf voorgenomen om plezier en duidelijkheid op één te zetten. Iets wat ik ongetwijfeld heb geleerd tijdens mijn stages op de Jozefschool. Leren kun je alleen als je je veilig en fijn in je vel voelt. De gouden combinatie die je hiervoor nodig hebt? Leerlingen en leerkrachten moeten weten wat ze van elkaar kunnen verwachten en wat ze aan elkaar hebben. Hoe fijn is het als je een spellingsles kunt beginnen met een grapje waarna je feilloos kunt overstappen op het serieuze werk? Zonder enige twijfel zet ik mijzelf voor paal. Hilarisch vinden ze dat (en ik ook). Ik voel mij duidelijk op mijn gemak voor de klas. Een kleine moeite met als resultaat een grote betrokkenheid. Daar kan ik echt van genieten.
Na een fijne basisschooltijd op de Lubertischool in De Koog, was het voor mij vrij duidelijk dat ik leerkracht wilde worden. Ongelofelijk hoe groot de rol van een leerkracht kan zijn in het leven van een kind. Ik hoop dat als ik over tig jaar met pensioen ga, ik terug kan kijken op een onderwijsperiode waarin ik kinderen het gevoel van veiligheid en het welkom zijn heb kunnen geven. Precies zoals ik dat zelf heb mogen ervaren. Wat is jou bijgebleven van vroeger?
Nikki Bruining geeft les aan groep 5 van de Jozefschool in Den Burg.
Deze column werd gepubliceerd in de Texelse Courant van 2 april 2021.